Sagopa Kajmer-Kürdan Kollar

Sago verse

Sigaramın dumanını kıskan,
Devran döner durur sabır an,
Yok olmasan da saklan
Utanmasan da arlan,
Ve her
zaman bulduğun en küçük ine saklan.
Nerde çokluk orda haliyle tokluk,yalnız kal ve aklan ...
Melek yanaklarımda,kelek kader ataklarında
Ayak bataklıklarda.
Ecel konaklarında elem elimi bırakmamakta.
Dünüm yarınımı sorgulamakta.
Bu yüzden kalem sayfanın şakaklarında.

İnsan rabbın bebeği,hepsinin toplamı 1 sürü
Görmesekte başımızda bir çoban der-durur yürü ...hayat en yakın dostumdur,hep yanımda yürür.
Birgün beni terketse kemiklerim üzüntüden çürür.
İnanç bir tarladır,hedefi olanların sürdüğü.
Gülmek bir mükâfattır,ağlayan gözlerin gördüğü.
Ölüm bir karanlıktır,tüm ışıkların söndüğü.
Madalyon 2 taraflıdır ,iyi ve kötünün böldüğü.

Bilgilerimiz sis.....kaybolur batan güneş gibi.
Akıl inzivaya çekilir,birgün terkedip gider bizi.
Sevgi tutuklu bir kral,esaretten bezmiş meğer.
Aşk bir mülteci ,göçüp gider ,bilmez değer.


Nakarat

Feri kaçmış 2 göz,birbirine sarılmış 2 titrek dudaktan ibaret suratım.
(yardım çağır....)
Kurtarır bedeni elbet birileri ya.
Kürdan kollar ağırlığında ezilir,dokunsalar ağlarım,ağrısı feryat.
(tahammülsüzüm ...)
Dindirir acını elbet bir melek ya.